Աշխարհընկալում
Մարդիկ թիթեռ են` գորշ կամ գույնզգույն,
Որ չես տարբերում` միջատ, թե` թռչուն,
Բայց հաստատ գիտես, որ վետվետում են
Գարնան արևի շողերի նման:
Կանայք գարուն են` տաք կամ սառեցնող,
Որ չես դիմանում ցրտից ջերմացնող,
Բայց հաստատ գիտես, որ դիմադրում են
Թույլ, բայց կամակոր աշխարհի նման:
Աշխարհը փուչ է` աչառու կամ բիրտ,
Որ չես վստահում` սինլքոր, թե` կիրթ,
Բայց հաստատ գիտես, որ առեղծված է
Աստծո վիթխարհ էության նման:
Աստված հավերժ է` անեղծ կամ օտար,
Որ չես մտորում` անգութ կամ արդար,
Բայց հաստատ գիտես, որ սարսափում են
Որդուն կարոտած հայրերի նման:
Հայրը դրկից է` բարի կամ նախանձ,
Որ չես կասկածում` ազնիվ, թե` վեհանձն,
Բայց հաստատ գիտես, որ ճերմակում են
Կյանքից վախեցած մայրերի նման:
Մայրերն աստված են` քնքուշ կամ ջղայն,
Որ չես աղոթում` բարձր, թե` անձայն,
Բայց հաստատ գիտես, որ անաղարտ են
Հուզված մանուկի արցունքի նման:
Մանուկները որդ են` քաղցր կամ չքնաղ,
Որ չես անտեսում` անուշ, թե` անհամ,
Բայց հաստատ գիտես, որ անբասիր են
Կյանքիդ երջանիկ օրերի նման:
Կյանքն ակնթարթ է` անծայր կամ կիսատ,
Որ չես հասկանում` լի, թե` անիմաստ,
Բայց հաստատ գիտես, որ հիասքանչ է
Սիրո բերկրալի սպասումի նման:
Սերը տեսիլք է` աղոտ կամ լուսե,
Որ չես գիտակցում` այն կա, թե չկա,
Բայց հաստատ գիտես, որ քեզ տանջում է
Դիպուկ ու կծու խոսքերի նման:
Խոսքերն ական են` մահացու կամ ճիշտ,
Որ չես կռահում` ցավոտ, թե` բուժիչ,
Բայց հաստատ գիտես, որ հետադարձ են
Հայերի շինծու հեգնանքի նման:
Հայերը սուրբ են` խեղճ կամ խաբեբա,
Որ չես ենթադրում` փերի, թե` գազան,
Բայց հաստատ գիտես, որ աննման են,
Սիրուն` տողերիս գրողի նման:
Ես մահկանացու եմ` առողջ կամ հիվանդ,
Որ չեք էլ զգա` անխելք,թե` գիտակ,
Բայց հաստատ գիտեք, որ ես էլ մարդ եմ,
Անպաշտպան, այնպես բոլորի նման:
