Ես ինքնաթիռներ կուղարկեմ այն աշխարհ, որտեղ դու հիմա ապրում ես: Ես գիտեմ՝ այն մռայլ է առանց ինձ: Այնտեղ չկա արև, չկա ջերմություն: Իսկ ե՞ս: Ես հիմա ուրիշ մոլորակում եմ: Այստեղ ցուրտ է, միշտ քամի և անձրև: Սենյակիս ապակիներն անընդհատ արտասվում են: Ինչքան ժամանակ է, որ չեն զգացել հարազատ արևի ժպիտը: Փողոցում քայլող մարդկանց մեջ իմ աստղերը փնտրում են քո լուսնին: Ցավոք, չեն գտնի: Քո լուսինը էլ չի ուզում լուսավորել իմ մոլորակը: Իսկ իմ մոլորակը դիմել է ուրիշ լուսնի օգնությանը: Բայց նա այդպես էլ չսիրեց իմ աստղերին:
Առավոտյան պատրաստեցի ինքնաթիռները: Ուղարկեցի քո մոլորակ: Քեզ չգտան: Վերադարձան՝ իրենց հետ բերելով քո լուսնից մի փոքր կտոր:
Գիշեր է: Ամպամած է: Աստղերը հավաքվել են անկյունում և մտամոլոր հայացքներով զննում են միմյանց: Ուզում են հեռանա՞ն: Ոչ, խնդրում եմ քեզ, չտանես իմ աստղերին, չտանես նրանց:
Խնդրանքներս այդպես էլ տեղ չհասան: Հիմա իմ մոլորակում ցերեկներն արև չունեն, իսկ գիշերներն առանց աստղերի են: Միայն լուսինն է իր խորթ հայացքով ուղեկցում ինձ քնելու:
