Статьи

Ասում են սրտի վերքը կարող է բուժել միայն նա, ով հասցրել է այն

Автор:
NarBlog.Ru

Երկար տարիներ է, որ ես ճանաչում եմ քեզ, այնքան երկար, որ երևի աստղերն էլ են մոռացել մեր հանդիպման օրը: Այդ տարիներից ի վեր մենք ընկերներ ենք, դու` որպես լավ ընկեր, իսկ ես…. Չէ, իմ մասին խոսելն անգամ ավելորդ է, ավելորդ է մտածելն անգամ: Շատ անգամ եմ փորձել գտնել երջանկության բանալին առանց քեզ, բայց փորձերս միշտ ապարդյուն են անցել: Շատ անգամ եմ փորձել նոր կյանք սկսել նոր էջից, բայց միշտ առաջին էջում դու ես եղել: Ես խենթի պես եմ սիրել քեզ (չէ, հիմա չեմ սիրում, հիմա պաշտում եմ քեզ): Դու ինձ տվեցիր քո սրտի բանալին, իսկ հետո փոխեցիր կողպեքը: Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ ես այդքան դաժան, ինչո՞ւ ես միշտ կոտրում իմ սիրտը: Ասում են սրտի վերքը կարող է բուժել միայն նա, ով հասցրել է այն: Իսկ իմ վերքերը չեն բուժվի, քանի որ հազիվ թե դու համաձայնվեիր բժշկել ինձ: Իսկ ընտրել մեկ այլ ճանապարհ ու գնա՞լ այլ ուղղով, միթե կարելի Է: Ո’չ, քանի որ առաջին անցորդը, որին կհանդիպեմ ես դա դու կլինես, ու կփորձես ցույց տալ ինձ երջանկության փողոցը, իսկ ես առանց քեզ կմոլորվեմ ու նորից կտխրեմ: Դու կգնաս քո ճանապարհով: Առաջին ծաղիկը, որ կբուսնի ճանապարհիս կլինի քո աչուկներով ու կունենա քո անունը, սակայն նա ինձ չի ժպտա, նա ուրիշի համար է, ես կրկին սխալ ուղղություն եմ ընտրել: Դե այսքանից հետո միթե՞ կարելի է նոր կյանք սկսել: Միանգամայն` ո’չ: Միայն մնում է ապրել կողքիդ, առաջնորդվելով նրանով, որ դու կաս, դու ապրում ու շնչում ես, չնայած արդեն ուրիշի գրկում:           սեղմեք այստեղ՝ http://www.narblog.ru/2013/06/blog-post_25.html

Продвижение этого поста