Կաթոլիկ քահանան սկսում է կասկածել իր եկեղեցու ժամհարին. քանի որ հաղորդության գինին շարունակ պակասում էր, նա եզրակացնում է, որ այն ժամհարն է խմում: Մի օր էլ, երբ ժամհարը գալիս է խոստովանելու ու նստում է խոստովանության համար հատկացված խցում, հարակից խցից խոստովանություն ընդունող քահանան նրան հարցնում է.
«Դե հիմա ասա` ով է խմում հաղորդության գինին»:
Ժամհարը պատասխանում է.
«Ներողություն եմ խնդրում, այստեղից ոչինչ չեմ լսում»:
Քահանան ավելի բարձր ձայնով հարցը կրկնում է, բայց ժամհարը դարձյալ ոչինչ չի լսում, և այդժամ քահանան ժամհարին առաջարկում է իրենց տեղերը փոխել: Ժամհարը համաձայնում է, անմիջապես տեղերեը փոխում են, և ժամհարը հակվում է քահանայի կողմն ու հարցնում.
«Ժամհարի կոջ հետ ո՞վ է պառկում»:
Քահանան պատասխանում է.
«Հիրավի, ճիշտ ես ասում, հետաքրքիր է, բայց իսկապես այստեղից ոչինչ չի լսվում»:
