Հերի՛ք է, ինչքա՜ն կարելի է… Ապրե՜ լ եմ ուզում, հասարակ մարդկանց պես ապրե՜լ եմ ուզում…Դե’, ասա ՛, մի՞թե շատ բան եմ ուզում: Պայքարեցի՜, տանջվեցի՜, բայց այդ ամենի դիմաց պարտությունից ու ցավից ոչինչ չստացա: Միայն անտարբերությունն ինձ ուղեկցեց քո կողմից: Դու ինձ թևաթափ արեցիր… Ջարդեցիր ու փշրեցիր բոլոր երազանքներս… Իսկ հիմա՞…Հիմա դրանք օդում կախված են: Ես ամեն ինչ կապել էի քեզ հետ, իսկ դու իմ երազանքները իրականացրեցիր ուրիշի հետ: Գիտե՞ս, հիմա կմտածես, թե գժվե՞լ եմ…
Այո’… Ես գժվել եմ: Գժվել եմ, որովհետև նույնիսկ շնչելն է ծանր դարձել ինձ համար: Շնչառությունդ կա իմ օդում: Ինչու՞ ես ուրվականի պես ինձ հետապնդում: Ա՜խր ուզում եմ հանգիստ շնչել: Ոզում եմ չապրել վախով, որ քեզ ինչ-որ տեղ կարող եմ տեսնել, կխառնվեմ, որ չեմ կարողանա ինձ զսպել ու չգրկել քեզ: Վե’րջ, ուզում եմ վերջնական ազատվել քեզանից: Շնչել եմ ուզում, բայց արդեն առանց քո շնչի… Այն կմաքրեմ իմ օդից...
Հոդվածը PAK GIRQ
