Ինչպե՞ս ապրել, երբ դատարկվել ես,
Ինչպե՞ս հավատալ, երբ արդեն խաբվել ես,
Էլ ոնց վստահել թե դավաճանվել ես,
Ախր ու՞մ սիրրել, երբ սիրել բառը մեջդ թաղել ես...
Թաղել դժվար էր, բայց ես թաղեցի՝ արցունքներիս մեջ ես խեղդվեցի: Քո բացակայությանը տարիներ անց միայն կարողացա համակերպվել: Քո մուտքը ՝ իմ անգույն աշխարհ մե՜ծ խառնաշփոթ էր, սերդ վառ գունավորում էր ամեն-ամեն ինչ, անգամ հոգուս մութ անկյուներն էիր լուսավորել, անիրական թվացող երազանքներիս էիր թևեր տվել ...
- Կնոջը կամ պետք է աստվածացնել, կամ թողնել ու հեռանալ: Միջին դրություն գոյություն չունի:
Զուր չէ ասված, ամեն օր սերը ապացուցել է պետք, ամեն պահ սիրելիին՝ սիրել ...
Մինչ քեզ ես մի ծով էի՝ հանգի՜ստ, հանդա՜րտ, բայց դու դաձար մի փոթորիկ և ալեկոծվեցի ես: Այժմ անքեզ ես կրկին ալեկոծված եմ, կրկին ջարդում և փշրում եմ իմ կյանքում հայտնված ամեն ինչ, ամենուր միայն քեզ եմ փնտրում, բայց ո՛չ սիրրելու, այլ ատելու համար ...
