Վերջին մեկ ամսվա ընթացքում շատ բաների միջով անցա։Հասկացա, որ եթե մեկի հանդեպ ըզգացմունք ունես պետք չի դրա մասին ասել նրան, քանի որ հայ աղջկեքի մեծամասնությունը ասում ա հետևյալ արտահայսությունը «հետս չխոսաս, մենք չենք կարող իրար հետ լինել ..................» և նմանատիպ բառեր։Անենավատը են ա որ չենել ասում թե ինչնա պասճառը։Լավ դուք գիտեք թե ինչեք անում ձեր գործն ա, բայց լավ իմացեք մենք ետ ամենինչը ասելով երբեք չենք ուզի որ դրանից հեսո չխոսաք կամ նեխանաք ..............։
Անցնելով բուն նյութին ասեմ ես նորից
....... են այս անգան շատ ավելի լուրջ քան երբևէ։
Չգիտեմ որ կարդաս կհասկանաս որ գրում եմ քո մասին բայց կլինեմ հակիրճ։Այս անգամ ես ուրոշ ժամանակ կշփվեմ հետդ, կոգնեմ քեզ ինչով կարողանամ, կանեմ այն ամենը ինչ հնարաոր է
քեզ ուրախացնելու, մեր շփում լինի հաճելի։
Քեզնից մի բան կխնդրեմ, որ թողնես ավելի մոսիկից ճանաչել Քեզ։
Իսկ այն խոսքերը որոնք կուզենաս լսել ինձից կասեմ այն յամանակ, երբ
պասրաստ լինես։
