Այսօր ուրախ առիթով գտնվեցի գրեթե այն նույն գյուղերի տարածքներում, որտեղից հայտնաբերվեց ոճրագործը: Արդեն 33 տարեկան եմ, բայց կյանքումս առաջին անգամ էի գնացել մեր երկրի, մեր մարզի այդ հատվածները և չնայած փակցրած ցուցանակներին՝ մի փոքր շփոթվեցինք համապատասխան գյուղը գտնելու պահին, ուր մնաց ես կարողանայի գտնել մեր պետական սահմանը: Հարց: Այդ ինչպես մեր երկրին և տեղանքին բացարձակապես անծանոթ ռուս տղան կարողացավ աննկատ մանևրելով նախ անացնել տարծքը հսկող ոստիկանների կողքից և ինչպես հայտնվեց սահմանի մոտ, երբ իրեն դեմքով մի քանի ժամվա ընթացքում սկսեց ճանաչել յուրաքանչյուր հայ:
Երբ ինձ տարան Մեղրիի Ագարակ քաղաքում ծառայության, ես մեկ ամիս կարանտին անցնելուց հետո էլ չգիտեի այդ քաղաքի փողոցները և հաստատ առանց տեղաբնակ մեկի օգնության չէի կարողանա շրջել անծանոթ քաղաքում, ուր մնաց գիշերով դուրս գայի զորամասից, թափառեի փողոցներով ու ռիսկ անեի մտնել անծանոթ մարդկանց տուն ու ջուր խնդրեի: Ցանկացած ծառայություն անցած տղա կհամաձայնի, որ այլ քաղաք իրեն տեղափոխելուց հետո որոշակի ժամանակ է պահանջվում քաղաքի կամ նույնիսկ փոքրիկ գյուղի տեղանքին և բնակչության բնավորությանը ծանոթանալու համար: Այնպես որ նախնական հայտնած տեսակետը հիմնավոր չեմ կարող համարել: Թող մտածեն այլ վարկած:
