Ի՞նչ եք հասկանում ժամանակակից հայ գրականություն ասելով: Ժամանակակից հայ գրականությունը որոշ չափով գտնվում է ողբալի վիճակում, չկա գրականության մեջ այն խորուփյունը, որը տալիս է ստեղծագործությանը գեղագիտական հմայք: Շատ հաճախ լույս են տեսնում այնպիսի գործեր, որոնց հեղինակներին կարելի է դասել փինաչիների շարքին՝ուղղակի գրում են, որովհետև իրենց կոչումն է գրող լինել:
Վերջին ժամանակներս լույս է տեսել մի հեղինակի գիրք, ով հայրենիք էր կանչում օտարության մեջ դեգերողներին և ամենից հետաքրքիրն այն էր, որ ինքն էր ապրում օտարության մեջ: Հետաքրքիր է՝իրեն ով էր կանչելու հայրենիք:
Բայց սա դեռ խնդրի մի կողմն է.այսօր գրականությունը ողողված է այլասերությամբ ու ամենից ցավալին այն է, որ շատերը մտածում են, որ դա է արվեստի գործ: Այդպիսի գրականությունը աղբ է, ամեն քայլափոխին էլ կհանդիպես այդպիսի գործերի, որոնք ամեն երկրորդ քայլից դառնում են ոչնչաբանություն:
Եկեք այդպիսի գործերը չհամարենք գրականություն.դրանք իրենց մեջ ոչ մի գրականագիտական արժեք չեն կրում, դրանք զուտ ստեղծագործություններ են, ուրիշ ոչինչ: Ավելի լավ է գրականության մեջ ոչ մի բան չստեղծվի, քան թե ստեղծվի երկու օրվ գրականություն:
Պետք է թացը չորից տարբերել: Գնահատենք իսկական գրականությունը:
