Երբ ծայրահեղականացնում ենք իրականությունը այն դառնում է անհասանալի, երբ սպանում ենք իրականությունը այն դառնում է օտար ու անհասկանալի, երբ ուզում ենք լինել ավելին՝ մենք դոփում ենք, ապրում ենք անվերջանալի ցանկությունների մեջ, այնինչ ցանկությունն է տիրում մեզ տալով անցակալին, կա իրականություն, այն ինչ ունենք, մարդիկ ովքեր կան մեր կողքին, եթե ստեղծվել ենք հիմա, այստեղ, այս երկրում, այս տեղանքում ուրեմն մեզ տրված ունենալու այն ինչ ունենք … բայց մենք գնում ենք փնտրելու, փնտրոմ ենք ամենուր, ամենքի մեջ, աշխահներ ենք բացահայտում ու վերադառնում առանց հասկանալու, որ մեր ազատությունը մենք են, մեր սերը մեր կողքին է, որ ժամանակը վատնում ենք և ոչ օգտագործում, որ փնտրում ենք ու չենք տեսնում, որ սիրում ենք նրան ով մեր կողքին է, բայց պայքարում ենք օտար սերերի համար: Ուզում եմ տեսնենք իրականությունը, ազատ և բաց լինենք իրար առաջ, սեր տանք առանց սպասումների, կյանք տանք առանց օգուտի, վայելենք առանց վնասելու …վերջապես ԱՊՐԵՆՔ, ՍԻՐԵՆՔ …չէ որ չի ուշանալու ՎԵՐՋԸ, իսկ վերջում բոլորի սպասումներն էլ արդարանալու են, քանի որ չգիտենք վերջը:
Հեղ.ԳՈՀԱՐ ՄԵԺԼՈՒՄՅԱՆ
