Articles

Հրդեհվում է գիշերը հրացոլքում կայծակի,
     Փլուզվում է անձրևից սիրակորույս լուսնկան,
     Փշրվում է մթության մութ պատկերը երկնքի,
     Ու շրջում է ամենուր մի մոլորված ուրվական:

Ոսկե վարսերը փռած մութ անտառի փեշերին,
     Կարկաչում է առվակը ու թավալվում խոտերին,
     Պաղ լուսնկան ամպերի մուժն անում է ցաքուցիր,
     Մթության մեջ քանդելով գաղտնիքները անտառի:

Առավոտս հայտնվեց քո գրկի մեջ տիրական,
     Ու փոթորկվեց երկինքը, անապատվեց հավատքս,
     Հեկեկում էր լույսի սերը արցունքներով իրական,
     Հին հուշերիս անձավում լուռ փլուզվեց պատրանքս: