Փարավոնների անմահական էլեքսիրը, մաքրում է ստամոքսաղիքային համակարգը, վերացնում քաղծկեղածին ուռուցքները
 Ալոեի բուժիչ հատկությունների մասին, գրված է փարավոնների բուրգերի վրա, Էբեր եգիպտական մագաղաթում, հին Հնդկական սուրբ գրքում, Աստվածաշնչում, Մուհամեդ մարգարեյի մասին հուշագրություններում և այս ամենը պարզ վկայությունն է այն բանի, որ դեռևս հնագույն ժամանակներից, մարդիկ գիտեն որ կա մի բույս, որն ի զորու է բուժել գրեթե ամեն տեսակի հիվանդություն, երկարաձգել կյանքն ու անմահություն պարգևել։ Շումերները, Աքքադները, Բաբելոնցիները, Ասորիները, Եգիպտացիները, Խեթերը, Ուրարտեցիները, այս բույսը մշակել են արքայական դղյակների մոտ, նրա հյութն օգտագործել և անվանել «անմահության էլեքսիր»: Պլաստմասե բրինձ, գենոմոդիֆիկացված մսամթերք և բանջարեղեն, լաքապատ մրգեր՝ այսպիսի մի շարք սննդամթերքների, մենք այսօր հանդիպում ենք յուրաքանչյուր քայլափոխին: Անառողջ սննդամթերքներն ամեն օր վնասում են մեզ բոլորիս: Վնասակար երևույթներից առաջին տուժող օրգանը՝ բնականաբար ստամոքսն է, մարսաղական համակարգի հետ միասին, որը պարզապես ի զորու չէ յուրացնել օրգանիզմին անպետք այս էլեմենտները: Ամենասարսափելի վատ հետևանքը՝ բնականաբար քաղցկեղն է՝ չարորակ ուռուցքը: Օրգանիզմի կողմից չյուրացված նյութերը, մնում են միջբջջային տիրույթներում, իսկ կուտակման վայրերում, ստեղծում են ախտածին միջավայր և դառնում ուռոցքներ…: Ալոեի հյութով հազարամյակներ շարունակ բուժել են զինվորների մահաբեր վերքերը, շոգեխաշած տերևի հյութը հնագույն ժամանակներում պատրաստվող անմահական բալասանի մաս է կազմում։ Որպես դեղամիջոց` լայնորեն կիրառվել է նաև Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Քրիստափոր Կոլումբոսը գրել է. «Մարդու կյանքի համար անհրաժեշտ են չորս բույսեր` ցորենը, խաղողը, ձիթապտուղը և ալոէն» ։ Հայ ականավոր բժշկապետ Ամիրդովլաթ Ամասիացին գրել է. «ալոեն օժտված է չորացնող հատկությամբ։ Գլուխը մաքրում է ավելորդ հեղուկներից։ Օգնում է քթի վերքերի դեպքում, սրում տեսողությունը։ Գլխին քսելու դեպքում սպանում է ոջիլներին, կանխում է մազաթափությունը։ Մարմնին քսելու դեպքում կթեթևացնի ասթմայով ու շնչարգելությամբ տառապողների վիճակը։ Մաքրում է լյարդը, բացում խցանումները և օգնում է դեղնախտի դեպքում։ Ճիճվաթափ հատկություն ունի։ Բուժում է խոցերը։ Եթե օգտագործեն կարագի հետ, կբուժի էկզեման և կվերացնի չորությունը։ Բայց վնասակար է թութքի դեպքում։ Դրա վնասակար ազդեցությունը վերացնում է բուսախեժը»: Գեղիանոսն ասում է, որ ալոեն տարրալուծում է դեղին մաղձը։ Դիոսկորիդիսն ասում է, որ եթե 1, 5 գրամ ալոեի հյութը տաք ջրով խմեն, կթուլացնի փորը և կմաքրի ստամոքսը։ Եթե 6 գրամ քամեն, կդադարեցնի կոկորդի արյունահոսությունը։ ալոեն կօգնի դեղնախտով հիվանդին, եթե խառնեն մեղրի հետ և ուտեն, կտարրալուծի դեղին մաղձը։ Բուժում է այն խոցերը, որոնք առաջանում են կնոջ և տղամարդու սեռական օրգանների վրա։ Դիոսկորիդիան ասում է նաև, որ եթե երեք օրվա ընթացքում օրական 4, 5 գրամ ալոե ուտեն, երեք օր ընդմիջում տան և նորից երեք օր ուտեն, կբուժի արմատացած էկզեման։ Մասուրճուեն ասում է, որ ալոեն /հալվե/ բացում է խցանումները, ամրացնում է լյարդը, տաքացնում և ամրացնում է ստամոքսը, օրգանիզմից դուրս է հանում գազերը, սրում է միտքը։ Շատ օգտակար է ոսկրացավի և հոդացավի դեպքում։ Ալոեն ստամոքսի լավագույն դեղամիջոցներից է, հանգստացնում է ցավերը, բացում է ախորժակը, նպաստում է մարսողությանը» ։ Հյութը պարունակում է մարդու օրգանիզմում չսինթեզվող (ընդհանուր առմամբ, թվով 18 կամ 20) բոլոր ամինաթթուները, 20 հանքային, մոտ 200 այլ օգտակար նյութեր։ Ամինաթթուները կարևոր են առողջ բջիջների վերականգնման համար։ |
