Օրհնված ջուրը . «Հայորդի» ամսաթերթ
 Այս պատմությունը տեղի է ունեցել, երբ զբաղվում էի գիտական ուսումնառությամբ: Սա այդ տարիների առաջին հրաշքն էր, որից հետո կատարվեցին և ուրիշ զարմանահրաշ իրադարձություններ: 1985 թ. մեկնեցի Մոսկվա` սովորելու ասպիրանտուրայում: Մի օր ընդմիջման ժամ էր: Լաբորատորիայի աշխատակիցներով նստած էինք, երբ մեկն ասաց ասաց, որ Աննա Իվանովնան է գալիս: Սեղանի շուրջ նստածները սկսեցին ծիծաղել և միմյանց նայել, կարծես ինչ որ խոսակցություն էին ցանկանում բացել` հիշելու Աննայի հետ կապված դեպքեր, սակայն լռեցին: Հանկարծ մեկը հիշեց, որ Աննան արդեն 6-րդ անգամն է գալիս Մոսկվա` գիտական թեզը պաշտպանելու…: Երբ ընդմիջումն ավարտվեց, իմ ղեկավարից տեղեկացա, որ Աննան հարևան հանրապետությունից է գալիս, տարեց կին է, երկար տարիներ աշխատում է գիտական մի թեմայով, ցանկանում է անպայման գիտական աստիճան ստանալ, որ գերեզմանի քարին գրվի` «Կենսաբանական գիտությունների թեկնածու» . վստահ է, որ այս անգամ գոնե կկարողանա թեզը պաշտպանել և կոչումն ստանալ: Հաջորդ օրը գիտական ղեկավարս դիմեց ինձ` ասելով, որ պետք է գնամ Դանիելյան մենաստան և Սուրբ ջուր բերեմ այնտեղից: Ոչինչ չէի հասկանում, և ոչ ոք չէր բացատրում ինձ, թե ինչու պետք է այդ ջուրը բերեմ: Իսկ ես, քրիստոնիա լինելով, չգիտեի, չէի հասկանում` ինչ ասել է Սուրբ ջուր (դե խորհրդային շրջան էր…): Մենաստանից բերված Սուրբ ջուրը պետք է ցանեի դահլիճում, որտեղ Աննայի թեզի պաշտպանությունը պետք է տեղի ունենար: Ինձ զգուշացրել էին, որ ջուրը ցանեմ հատկապես այն բարձրաստիճան գիտնականների նստարաններին, որոնք միշտ դեմ են եղել Աննայի աշխատանքին, անգամ վիրավորել նման աշխատանք ներկայացնելու համար: Կատարեցի այդ գործը և նստեցի դահլիճի մի անկյունում, որ տեսնեմ, թե ինչ է կատարվելու ջուրը ցանելուց հետո: Դահլիճը լցվեց գիտաշխատողներով, դոկտորներով և պրոֆեսորներով, միայն դատարկ մնացին նշված նստարանները: Քննական հանձնաժողովի նախագահը (ով նախորդ տարիներին միշտ անբարյացակամ էր վերաբերվել Աննայի գիտական հավակնություններին) շատ ուրախ, ժպտադեմ դիմեց Աննային, որ ներկայացնի աշխատանքը: Աննան ժպտադեմ ներկայացրեց աշխատանքը, և… ոչ մի ընդդիմախոս. ամենամեծ ընդդիմախոսներն այդ օրը բացակայում էին: Մենք մնացել էինք զարմացած, որ Աննային ոչ ոք դեմ չէ, և հանձնաժողովը հաստատում է, որ Աննան արժանի է գիտական աստիճանի: Ամեն ինչ բարեհաջող ավարտ ունեցավ, և ինձ ուղարկեցին լաբորատորիա` սուրճի սեղան պատրաստելու: Արդեն սեղանի շուրջ Աննան, իրենից գոհ, փորձեց ասել, թե այս անգամ որքան լավ էր պատրաստվել: Սակայն Աննայի խոսքը կտրեց իմ ղեկավարը` ասելով, որ աշխարհի առաջին քրիստոնյա երկրի ներկայացուցիչը եթե չգնար մենասան և Սուրբ ջուր չլցներ դահլիճում, Աննան չէր կարողանա թեզը պաշտպանել: Ըստ գիտական ղեկավարիս, Աստված խաղաղություն իջեցրեց բոլորի վրա, և ոչ ոք իր բերանը չկարողացավ բացել քննադատելու աշխատանքը: Բոլորը քարացել, կարկամել էին, չէին հասկանում, թե ինչն ինչոց է: Անգամ Աննան, որ եկել էր հավատով, որ այս անգամ ամեն ինչ բարեգաջող կանցնի, այնուամենայնիվ, չէր հասկանում թե ինչ է տեղի ունեցել: Երբ բոլորը հյուրասիրվելուց հետո լուռ հեռացան, ես, ղեկավարս և Աննան երկյուղած քննարկում էինք օրվա կատարվածը, ապա հագնվեցինք և գնացինք Դանիելյան մենաստան` մոմ վառելու... Լուսիկ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ Կենսաբանական գիտությունների թեկնածու «Հայորդի» երտասարդական, հոգևոր, մշակութային ամսաթերթ: Թիվ 2, փետր 2017թ. |
