Հեգ ալյակները հանդարտ վետվետում էին ջրի երեսին, ապա միահյուսվում, վազում դեպի ափը, զարնվում խճաքարերին, ետ գալիս ու հանդարտ շարունակում իրենց ձկնակերպ խայտանքը:
Լիճը հարում էր մի գեղեցիկ ժայռի, որն անբռնազբոս հպարտությամբ ճեղքել էր կապույտ անեզրությունը, ու երբ փչում էր մեղմ զեփյուռը, նա դեմքը կնճոռում էր, ալիքվում, և քնքուշ ալիքները կարոտակեզ փարվում էին ժայռի փեշերին:
Պահ էր. ծովի հառաչանքները քամու թևով քշվում էին այս ու այն կողմ, ծավալվում մեծանում, իշխող դառնում ողջ շրջապատում: Ու նրա հանդարտությունը, խաղաղությունը կարծեցյալ էր....
կապտաջինջ երկինքը խժռեցին գորշ ամպերը, և խավարը իր անսահմանափակ իշխանությունը սփռեց ծովի երեսին: Արևը հանգավ ամպերի տակ, լույսը ծվարեց խավարի ճիրաններում: Սկսվում էր անսպասելին. կարծես մի հզոր, կախարդական ուժ էր բարձրանում ծովի ընդերքից` խորտակելու կատարյալը, գեղեցիկը, շնչողը...
Սրնթաց քամին սուլում էր և սուրալով առաջնորդ դառնում մրրկահույզ ալիքների խելագար պոռթկումին: Մեղմ հովիկին փոխարինած մրրիկը շաչում էր ծովի վրայով` փորձելով արմատախիլ անել ափամերձ ծառերը: Լսվում էին թռչունների հուսահատական ճիչերը, կենդանիների աղաղակները: Փոթորկվում էր ամեն ինչ, ծովի անզուսպ ցասումը մոլեգնում էր. խռովք էր պատել նրան:
Երբեմնի խաղաղ ու պարզկա ծովն իր նվիրական գաղտինքն էր մերկացրել լերկ ժայռի առաջ: Նա ալեկոծվում էր ու ընդվզում` անտեսված ու անգթորեն մերժված. փրփրադեզ ալիքները անխղճորեն մաշում էին մամռած քարերը: Անզուսպ ցասումով ծովը ծեփում էր իրեն լերկ ժայռին, այն ժայռին, որ կրակվող երկինքը ուերին առած, կանգնել էր խաղաղ` արհամարանքը դեմքին: Որպես մերժված սիարահար` նա զարնվում էր ժայռի մերկ ափերին ու սեր հայցում....ամեն անգամ խփվելիս հալվում էր, անէանում, սակայն նոր ուժ առած` վերստին շաչում էր ու որոտում:
Վերջ չկար այս խենթացմանը, չկար մի ուժ, որ կասեցներ այն…
Ծովը հանդարտվեց անսպասելի, ինչպես անսպասելի խենթացել էր, հանդարտվեց ու կրկին վերագտավ իր մեղմությունն ու անդորրը: Լուսընկա երկինքը, որ վկան էր այս խռովահույզ ալեբախումների, այժմ ողջունում էր նրան բյուրավոր աստղերով:
Համատարած լռության ու ներդաշնակության մեջ ծովը նիրհեց:
Բնության այս զարմանահրաշ ստեղծագործությանը ամեն անգամ նայելիս ակամայից թախծում ու փոթորկվում ես…..անպատասխան սիրո տառապանքը հավերժ է….
