Նորից չեմ կարողանում քնել:Չէ, սա անքնություն չէ, քո մասին հիշողությունները անքնության արդյունք չեն, ուղղակի այնքան քաղցր են, որ չեմ ուզում բաժանվել նրանցից:Նրանք անընդհատ ինձ հետ են:Ես հիշում եմ քո դեմքը, ժպիտը, քո ծիծաղը......այն այնքան պարզ է, թվում է կողքի սենյակում ծիծաղում ես:Հիշում եմ քո ձայնը, շրթունքներիդ շարժումները:Անհնարին եմ համարում քեզ մոռանալը:Դա հնարավոր չէ, ես դա չեմ ուզոմ, ես հրաժարվում եմ դրանից:
Դրսում գիշեր է, ձմռան ցուրտ գիշեր:Մեր առաջին հանդիպումը ձմռանն էր, դրանից հետո ես խենթանում եմ ձմռան համար:Ուզում եմ զանգել, գրել, բայց........Բայց չեմ կարողանում, վախենում եմ:Վախենում եմ որ չես հասկանա, վախենում եմ որ ոչինչ չի փոխվի:
