Իսկ դու կարող ես լռել այնպես
Այնպես լուռ խոսել, որ քեզ չլսեն
Որ չլսեն` ինչպես ես գոչում
Գոչում, բորբոքվում, անվերջ տանջվում
Անվերջ տանջվում, անվերջ խռովում
Թող կարծեն, կարծեն, թե լուռ ես մնում...
Դու չես բղավում և չես այլայլվում
Ոչ ոքի այդժամ դու չես մեղադրում
Միայն աչքերդ են կարծես քեզ մատնում
Եվ սիրտդ է կարծես ուժգին տրոփում:
Բայց դա պետք է քեզ,
Դու պետք է լռես,
Պետք է ցավը քո ի ցույց չդնես
Պետք չէ, որ լսես սրտիդ և սիրես
Չպետք է խոսես, դու պետք է լռես...
Եվ լոկ լռելով և լուռ տանջվելով
Դու պետք է այդ հույսը սրտում քո սպանես... 19.10.11
