Մայիսի 9-ը մարդկային կորովի ոգու, համառ կամքի և ֆիզիկական ուժի ապացույցն է: Նախ հայ զինվորները սովետական բանակի կազմում հաղթանակ տոնեցին Բեռլինում՝ պարելով հայկական քոչարին, ապա որպես պատմական շարունակություն՝ նորօրյա հերոսները հաղթական երթը շարունակեցին Շուշիում: Պապս, ով մեզ հետ տոնում է իր նվաճած հաղթանակի վաթսունութերորդ տարելիցը, եղել է հետախույզ- դիպուկահար և հայկական դիվիզիայի շարքերում հասել է մինչև Դանուբի ափերն ու Բեռլին, իսկ զինվորական ծառայությունը շարունակել է մինչև 1949թվականը՝ հսկելով ԽՍՀՄ արևմտյան սահմանը: Այսօր Անհայտ զինվորի հուշարձանի մոտ կանգնած են պատվո նոր պահակներ` տասնութամյա երիտասարդներ, ովքեր ստանձնել են պապիս գործը՝ հայրենիքի պաշտպանությունը, և արիությամբ կարող են կրկնել մեծն բանաստեղծին. «Ամրակուռ է մեր ոգին՝ դարերի զավակ»: Փառք ու պատի՛վ ձեզ, հայ զինվորներ...
