Ձենձնոցով անցան, Շատերն անձայն Գնալով հեռացան, Մարդ, թե գազան։ Էս անտեր աշխարհում Մնացի ես մենակ, Ով չնչին, ով ներհուն, Դուք էլի ողջ կենաք։ Բանիբուն, անհմուտ, Ձեզանից մաս չունեմ, Զարդարուն և անշուք, Որ մեկիդ էլ օրհնեմ։ Կորովի երբ էլ գաք, Գնացեք ձեր շառին, Թվերին թե դառնանք, Հաշիվ է, կամ համրանք։ Մեկից է հետևում Եվ Զրոն հատերում, Պատիկ է, կամ ոչինչ, Փոթ անուն՝ որոշիչ։ Աղմուկով անց կացան, Թե դարձան չափահաս Եվ որտեղ պահ մտան, Չգիտեմ, Տեր Աստված․․․
|