Статьи

Գլխապտույտս երկար չտևեց՝
     Սիրունն ամեն բան իր տեղը դրեց։
     Ակն ու արեգս՝ պատրանքը՝ հորից,
     Վայրահակ շուքն էր ժառանգել մորից։
     Ուշաթափ ամպի պուրակը կերպաս
     Թափուր հույզերիս բոժոժն էր հյուսում,
     Հոլ անելով էր հորդորն իր՝ հուշում՝
     Քանի՞ անտարբեր դարձկեն երերաս։
     Տատանման թափն ու պարբերությունը
     Բան չէր հավելում աչքերիս փակին,
     Տպավորության առաջին գույնը
     Շողհար մարմինն էր՝ մակածված խակին։