Статьи

     Այսօր քարմաղիր անձուկն օրերիդ,
     Թե որ հույզերիդ ծովն է ծփական,
     Այտերդ ի վար թաց են արցունքից,
     Եվ այդ խռովքում ես եմ բացական։
     Իմ քաղցր անուրջ, մտահան տեսիլ,
     Հազար կաթիլ եմ քո թոն ու թացին,
     Հայացքդ մի պահ ինձ վրա թեքիր,
     Գոհացում չտամ էլ գինեթասին։
     Քանի հարբած եմ՝ ինձ ես անծանոթ,
     Հոմանուհի ես դու այս հանդեսում,
     Կանացի մի զարդ, դիցուք, անթանոց,
     Ու՞մ ես շպրտում սիրո քո տեսում։
     Վիճարկելի է անձուկն օրերիդ,
     Հրապույրներիդ նավորդն եմ համառ,
     Տես, որ սուզվում եմ անմաս կորերիդ,
     Որ հարբած մնամ մինչ հաջորդ ամառ։