Статьи

Ապարդյուն անցավ կյանքը վազքերում,
     Այս պարբերության մրուրը մահն էր,
     Անհերքելի էր ծուխը վանքերում,
     Վաղուց եկածը պետք է որ մեկներ:
    
     Խաչյալի նման ժպիտը սառեց
     Սրանց մեղքերի ալեկոծ ծովում,
     Բացի բոլորից ինքն իրեն ատեց.
     Ոտքի վրա էր Տիրոջն աղոթում:
    
     Շալակատարը վտիտ ուսերին
     Անձյուն երկինքն էր վախվորած պահում,
     Երանի տվեց գլխանց էծերին.
     Նրանք Բարձրյալին շատ մոտ են պարում: