Շատ աթեիստներ և ուղղակի Աստծուն չհավատացող մարդիկ ասում են, թե - "մենք չենք տեսնում Աստծուն և դրա համար ել վստահ չենք, որ Նա գոյություն ունի ու չենք հավատում Նրան, իսկ եթե տեսնենք Նրան, ապա կհավատանք, որ նա կա, մենք հավաում ենք նրան՝ ինչին կարող ենք դիպչել, ինչը կարող ենք տեսնել": Ուղղում եմ խոսքս Ձեզ՝ սիրելի մարդիկ - դուք քամուն տեսնու՞մ եք, ոչ՛, բայց վստահ կարող եմ ասել, որ զգում եք այն ամենը, ինչը անում է քամին, օրինակ երբ մազերն են խառնվում քամու ժամանակ, ծառերն են շարժվում, մեկ-մեկ մրսում ենք, մեկ-մեկ հաճելի է այդ քամին, քամի կա, որ տներն է շուռ տալիս, իսկ կա քամի, որ ուղղակի հաճելիորեն և մեղմ խաղում է: Հիմա կասեք, թե ինչի համար եմ ասում այս բոլորը - ով մարդիկ, դուք չեք տեսնում քամուն, սակայն հավատում եք, որ կա այն, որովհետև զգում եք նրա բոլոր թողած հետքերն ու գործողություններն, իսկ դու՛ ով մարդ, փորձել ես աղոթել Աստծուն և ստանալ Նրա պատասխանը? Փորձել ես դիմել Նրան և զգալ այդ ամենի հետքերն ու գործողությունները քո կյանքի մեջ? Ոչ, դրա համար ել չես հավատում, փորձիր աղոթել, դիմել Նրան և նույն քամու պես կտեսնես, որ Նա կա, բայց չես կարող դեմ առ դեմ տեսնել: Հիսուսն ասաց - երանի նրանց, ովքեր Ինձ չեն տեսել, սակայն կհավատան, որովհետև նրանցն է երկքնի արքայությունը:
