Արհեստականորեն ստեղծված հարաբերությունները, երբ երկուսից մեկն ուզում է դադարեցնել և մենք իրականում շատ ծանր ենք տանում, ընկնելով դեպրեսիաների ու տվայտանքների մեջ, պետք է շատ լուրջ վերենայել ու հասկանալ, իրականում դա իրենից ի՞նչ էր ներկայացնում: Մենք տեսնում ենք ծառը, որը կարող է կանաչել, կարող է պտուղներ տալ, բայց իրականում այնքան թույլ, հիվանդ ու նվաղ կարող է լինել արմատը, որ մի թեթև քամու ժամանակ վերջինս անգամ պտուղը վրան արմատախիլ կարող է լինել ու այլևս վերականգնվելու ենթական չլինել: Իսկ մի քանի կանաչ տերևով ծառը կարող է ունենալ խորը արմատներ, որ անգամ փոթորիկը ընդունակ չի լինի արմատախիլ անելու: Այդպիսին են նաև մարդկային հարաբերությունները, առանց արմատի ծաղկած ծառեր նկարելու փոխարեն, մենք պետք է կարողնանաք ջրել հողը, սնուցել, պարարտացնել և ամրացնել արմատը, այլապես անիմաստ է նստել ու սպասել, թե մի օր առանց արմատ ծառը կարող է մեզ պտուղ տալ կամ արևից պաշտպանել:
Ժամանակն է ցույց տալիս բաժակը լիքն է թե՞ դատարկ:
Ժամանակն է ապացուցում իրականում դու գործ ունես արմատի թե՞ օդում բառեր շաղ տվող որևէ մեկի հետ:
Ընկերություն, սեր, ընտանիք, յուրաքանչյուր հարաբերության մեջ՝ երբեք ու երբեք արհեստական ոչինչ պետք չէ մտցնել, մենք շատ արագ կարող ենք կորցնել, ցավել ու դադարել ապրել:
Փնտրենք արմատ, որ ունենաք առողջ շափունմներ, որ կարողանաք հենվել, այլապես թեթև քամուց ճոճվող և ինքնատապալման գնացող հարաբերություններն ամենուր են:
Հեղ. Գոհար Մեժլումյան
