Գիտեք այս կյանքում հանդիպում ենք այնպիսի մարդկանց, ում նվիրվում ենք ու չենք կարող պարզապես առանց իրենց գոյատևել ու ապրել: Բայց շփումների ընթացքում այնպես է լինում, որ այդ մարդկանցից` բոլորը, հեռանում են կամ կորչում մեր կյանքից առհավետ . մնում է պարտադիր մեկը, ով իսկապես մնայուն է մեր կյանքում, ով միշտ մեր կողքին է ու կլինի ամեն` թե ուրախ, թե տխուր, պահի: Գիտեք ամենահաճելին այն է, երբ մեր աչքերը բացվում են առավոտ լուսո ու զգում ենք մեզ երջանիկ միայն այն հասարակ մտքից, որ մենակ չենք: Գիտեք, երբ ունենք այս կյանքում ամեն ինչ, ամեն ոք` լի ու լի ընկերներ, բարեկամներ ու հարազատներ, բայց միևնույնն է մեր մտքերը զբաղված են միմիայն այն մի անձնավորության ուղղությամբ, ում համար որ ապրում ենք և ով ապրում է մեզ համար: Գիտեք ինչ հաճելի է, երբ կանգնում ենք հայելու դիմաց ու նայելով ինքներս մեր աչքերի մեջ, տեսնում ենք այն միակին ով կա մեզ համար, երբ ժպիտն անսպառ է մեր դեմքից, համոզվում ենք որ մի անձնավորության շնորհքն է արտացոլում մեր հայացքների մեջ: Իսկ գիտեք ինչ ցավոտ է, երբ այդ մարդը միշտ մեր կողքինն է, բայց միևնույն ժամանակ չկա .....
