Идет загрузка...
Сегодня:  Воскресенье, 06 Октября, 2024 года

Статьи

Ավլողը

Ruba
Автор:
Ruba
14:06, Понедельник, 01 Июня, 2015 года
Ավլողը
    
    

Գետի ափին
     մի անգամ
     գետինն էր ավլում
     մի ավլող
     Նա հոգնեց մի քիչ
     շտկեց գոտին
     նայեց արեւին
     սիրահարված էր
     մի զույգ անցավ
     գրկախառնված
     նա հայացքով հետևեց նրանց
     զույգը հեռացավ
     բայց հանկարծ
     հնչեց մի հին մեղեդի
     քաղցրալուր
     որ դարձավ ճռճռան
     ահարկու
     Այդ պահին
     հայտնվեց
     Պահպանիչ Հրեշտակն ավլողների
     որ շարժումով հանդարտ
     բայց ազդու
     ավլողին անվանեց ծույլ և խորհուրդ տվեց
     որ ավլողը թողնի բաները սին
     և իր գործին անցնի
     մատով սաստեց Պահպանիչ Հրեշտակը
     և անհետացավ
     իսկ ավլողը հիշեց իր աշխատանքը
     ավելը ձեռքն առավ։
     Փողոցով երկար
     մի կին եկավ
     կանգնեց
     նայեց գետին
     նա կանգնել էր մեջքով
     և այդ պատճառով թվում էր ավելի գեղեցիկ
     ավլողը անաղմուկ մոտեցավ
     և անտրտունջ
     կանգնեց նրա կողքին
     և ձեռքով վարանոտ ու ջերմագին
     նրան շոյեց
     ավելի շուտ իր ափերով մեծ
     նրան այնպես գրկեց
     ինչպես անցորդն էր գրկել աղջկան։
     Չձգելով ոչ մի հայացք
     կինը գնաց
     նա մնաց մենակ իր ավելի հետ
     բայց հանկարծ հաստատեց
     որ Հրեշտակը Պահպանիչ
     եկել է նորից
     ու հեռվից
     տեսել է ամեն ինչ
     և շարժումով մի
     ասես սպառնալից
     ասես սիրալիր
     և հայացքով դառն
     հանդիմանում է
     ավլողը նորից առնում է ավելը
     և ավլում է
     Պահպանիչ Հրեշտակն անհետանում է։
     Մի ուրիշ կին եկավ
     նա թողեց գործը
     և շարժումով մի բազմիմաստ
     դատարկ բաներից խոսեց
     և իմիջիայլոց ասաց
     որ հաստատ
     գեղեցիկ է կինը։
     Հրեշտակը հայտնվեց
     կինը ծլկեց սարսափած
     Հրեշտակը կրկին
     ավլողին հասկացրեց
     որ նա ստեղծված է ավլելու համար
     և անհետացավ։
     Ավլողը ավելը վերցրեց
     հանկարծ գետի կողմից
     մի աղաղակ
     մի աղմուկ լսվեց
     անտարակույս
     խեղդվում էր ինչ֊որ մեկը
     նա մի պահ թողեց ավելը
     բայց հանկարծ
     թոթվեց ուսերը
     և գետից եկող աղմուկին անտարբեր
     շարունակեց ավլել
     հայտնվեց Պահպանիչ Հրեշտակը։
     Ավլողը ձեռքին ավել
     ավլում էր ջանքով առավել
     կարծես չէր ավլել երբեք
     խնամքով և օրինավայել։
     Բայց Հրեշտակը Պահպանիչ
     սպառնալից
     թափահարում է թեւերը
     մատ է թափ տալիս երկնքից
     և ավլողին հասկացնում է
     որ անկասկած շատ լավ բան է ավլելը
     բայց կա մի ինչ-որ արարած
     ար խեղդվելով է զբաղված
     և ավլողին ստիպում է
     համրի պես
     ավելորդ ձայներից
     խուսափել։
     Վերջապես
     երբ հոգնում է ավլողը
     երբ զզվում է ավլողը
     երբ
     երբ
     երբ
     ավլողը հանում է բաճկոնը, կոշիկը, շապիկը ամբողջ
     քանի որ չէր կարող ուրիշ կերպ
     ելնում է ցանկորմին
     ու մի ցատկ է անում «հրեշտակային»
     ու սուզվում է
     իսկ Հրեշտակը
     բառացիորեն «յոթերորդ երկնքում»
     Տիրոջն է խնկարկում։
     Իսկ երաժշտույունը
     իհարկե երաժշտական է
     անժխտելիորեն երկնային։
     Հանկարծ
     փրկվածին գրկած
     հայտնվում է ավլողը։
     Մի աղջիկ
     մերկ ու գեղեցիկ։
     Հրեշտակը խե֊խեթ
     չափում է նրան ոտից գլուխ։
     Իսկ ավլողը անսահման նրբանկատությամբ
     պառկեցնում է նրան նստարանին
     ուշքի բերում
     խնամում
     ու շոյում։
     Հրեշտակը միջամտում է
     ավլողին հորդորում
     խրատում
     որ «պղծությունը սատանայական»
     գրողի ծոցն ուղարկի
     բայց «պղծությունը սատանայական»
     շնորհիվ ավլողի խնամքի
     արդեն ուշքի եկած
     ժպտում է
     ժպտում է նաեւ ավլողը։
     Նրանք արդեն պարում են։
     Անեծք ու նզովք է թափում Հրեշտակը
     սպառնում է շանթահարել։
     Բայց ծիծաղից պայթում են նրանք
     համբուրվում են
     ու պարելով հեռանում։
     Պահպանիչ Հրեշտակը ուզում է մխիթարվել
     կատաղությունը ցրել
     առնոմ է ավելը
     և ավլում է … ավլում … ավլում … ավլում …
     ան-գը-թո-րեն։

Источник: Ruba
Продвижение этого поста
Статья опубликована в проекте Пресс-секретарь.
Зарегистрируйтесь и опубликуйте свои статьи.
Нравится
0
Не нравится
0
3144 | 0 | 0
Facebook