Դու ուշացել ես: Սերս վաղուց մահացել է իմ ցաված սրտում: Ես…ես խեղդամահ արեցի նրան: Նայեցի լացած աչքերին ու …ու դաժան մարդասպանի պես զրկեցի ապրելու իրավունքից: Սպանեցի դեռահաս սերս ու թաղեցի անցյալիս մոխրացած հուշերում: Թաղեցի…թաղեցի իմ իսկ փայփայած ձեռքերով: Իսկ արցունքներս վերջին հրաժեշտի խոսքեր շշնջացին՝ ներում հայցելով իմ փոխարեն: Ներիր, սիրելիս, դու էլ չկաս, դու մահացար սիրուս պես: Ես հոգնել եմ տառապելուց….Վերջ ցավերին…ուզում եմ երջանիկ լինել….պարզապես հանգիստ ապրել եմ ուզում…առանց տանջանքների ու արցունքների:
