Статьи

     Հաճախ ուրախությունը շատ կարճ է տևում,
     Երբ առանց քեզ աշխարհն է ցնծում,
     Դու լոկ մտածում ես` փոթորկվում.
     Այս հույզերը ինչո՞վ են սնվում:
     Ինչո՞վ են իրենց հույզով կարոտի,
     Այս ցնծության մեջ անտուն աշխարհի,
     Գտնում հենց մեկի` մի խենթ հայացքի,
     Ձոնում մի խինդ` ցոլքը այս կյանքի...
     Տարակուսել պետք չէ անկասկած`
     Բազում լույսեր են վառվել հիացած,
     Որ աղջամուղջին` խինդով լիացած,
     Դեռ ձայն են տալու` մեզ երջանկացրած: