21-րդ դարում գիտության և տեխնիկայի առաջընթացն օրեցօր ավելի է բացառում խրամատային պատերազմները, քանի որ ի հայտ են գալիս նորաստեղծ անօդաչու թռչող սարքեր, հեռակառավարվող մարտական ռոբոտներ, մեծ ու փոքր գնդացիրներ, նռնականետներ, հրանոթներ, ինչպես նաև մեծ տարածություններ հաղթահարող, գերճշգրիտ թևավոր հրթիռներ:
2016-ի Ապրիլյան պատերազմնը սակայն՝ 90-ականներին սկիզբ առած Արցախյան ազատամարտի շարունակությունն է, որը փաստացի մինչև այսօր չի ավարտվել: Այս պատերազմը մենք «ժառանգել» ենք նախկին դարից, մեծամասամբ նախկին չինովնիկների ապաշնորհ արտաքին քաղաքականության պատճառով:
Դարը փոխվեց, ժամանակներն անցան, իսկ մեր հակառակորդն այդպես էլ չհանդարտվեց, օրեցօր ավելի ագրեսիվանալով և իր բանակի սպառազինությունը համալրեց նորանոր զինատեսակներով:
Սակայն մի բան է այդ սպառազինության առկայությունը, այլ բան է այն գործադրելու ունակությունն ու հնարավորությունը և մի այլ բան էլ այդ սպառազինության կիրառելուց հետո հաջողության գրանցումը: Նորագույն զինատեսակների մի մասը, որն այսօր առկա է նաև Ադրբեջանի բանակում՝ դեռևս ռազմական մկրտություն չի անցնել, չի կիրառվել իրական «գործի մեջ» չի ցույց տվել իր արդյունավետությունն ու հուսալիությունը....
Շարունակությունը կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
