Թոմաս Էդիսոնը ընտանիքի վերջին՝ 7-րդ զավակն էր: Նա ի ծնե թույլ առողջություն ուներ, բավական շուտ սկսել էր կորցնել լսողությունը և դպրոց էլ գնաց տարեկիցներից ավելի ուշ:
Երբ մի օր Էդիսոնը դպրոցից տուն վերադարձավ ու մորը փոխանցեց ուսուցչի նամակը, մայրը բարձրաձայն կարդաց այն. «Ձեր տղան հանճար է: Այս դպրոցը չափազանց փոքր է, և այստեղ չկան ուսուցիչներ, որոնք կարողանան նրան որևէ բան սովորեցնել: Խնդրում ենք՝ ինքնուրույն սովորեցրեք նրան» : Էդիսոնի մայրը նախկին ուսուցչուհի էր և շարունակեց տղային կրթել սեփական ուժերով:
Տարիներ անց, երբ ընտանեկան արխիվներում Էդիսոնը գտավ այդ նամակը, տեսավ, որ այնտեղ իրականում գրված էր. «Ձեր տղան մտավոր հետամնաց է: Մենք չենք կարող նրան սովորեցնել մյուս աշակերտներին զուգահեռ: Խորհուրդ ենք տալիս նրան ինքնուրույն սովորեցնել տանը»:
