«Երկու հայ տղաներ հերոսաբար զոհվեցին Մայդանում, և գուցե արդեն մոռացվեցին: Որովհետև պաշտոնական Երևանի ռուսաղազության և Ստեփանակերտի իշու տրնգիի պատճառով փչացան Հայաստան-Ուկրաինա հարաբերությունները: Միայն թե շարունակի Հայաստանը մնալ իզգոյի վասսալ...... Սա այն դեպքն է, երբ ազգային հպարտությունը տխմարության ու գեղցիության պատճառով վերածվեց ազգային խայտառակության: Իսկ զորիբալայանական քիսաչության վակխանալիան դեռ շարունակվում է: ԻԶԳՈՅԻ ղազ լինելը բխում է մեր «անվտանգությունից» և «անխուսափելի է», չէ՞, Կիմ Չեն Ին-ի վաստակներ»: