Հոդվածներ

մեկ-մեկ
     ձանձրացած
     երեխայի պես
     թողնում եմ ձեռքը
     անհամ միմոսի
     ու ետ եմ վազում
     ինչ-որ շխկշխկան
     մի խաղալիքի
     ձայնի ուղղությամբ

այդ ժամանակ
     ժամանակր
     կռանալով
     գրկում է ինձ
     անկարեկից տատմերի պես
     ու ցույց տալիս
     ժանիքները դիմակի տակ

հեքիաթի
     չար պառավի պես
     ժամանակը
     քարշ է տալիս
     իմ մարմինը
     մանկությունից
     հեռու մի տեղ

ՍՈՆԱ ՎԱՆ