Հոդվածներ

     Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
     Դռները բացեք, գարուն է գալիս:
    
     Աղբյուրն աղբյուրին իր գիրկն է կանչում,
     Իրար են փարվում հովերն արթնացած,
     Ծաղկունքից արբած բնությունն է շնչում,
     Քանդում է մեղուն ժիր ակնամոմը թաց:
     Հողն է մայրության հրճվանքից դողում,
     Թող որ հավիտյան միշտ ազատ մնա,
     Թող որ ոչ մի ծիլ չմնա հողում,
     Ոչ մի բույն հավքի թափուր չմնա:
    
     Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
     Դռները բացեք, գարուն է գալիս:
    
     Համո Սահյան