Makaleler

    
    
     Թե որ աշխարհը հիմքից չքանդեն,
     Ինչ եմ թողնելու դարերին խուճուճ,
     Իմ գալով եկա ծնունդս ավետեմ,
     Ինձանից հետո՝ կավե մի կճուճ:
     Մայրս իր սերն ինձ տվեց վախվորած,
     Չլինի հանկարծ մի տեղ խոտորեմ,
     Փողոցի շունն էլ այլ տակտով ոռնաց,
     Չանցած մի շավիղ էլ ոնց տրորեմ:
     Եվ ես ակամա մի անկյուն գտա,
     Որ ամեն տաղիս թրթիռը զգամ,
     Առանձնության մեջ ով էլ ինձ գթա,
     Նրա մտքերին թաքուն հյուր կգամ: