Makaleler

Երբ, ինձ անտառից տարան, ոչ ոք ինձ չասաց, թե ուր եմ գնում: Հիշում եմ միայն, որ անտառում ամենափոքրն էի, ունեի ընկերներ: Հիշում են անտառի թաց առավոտները, թե ինչպես էի արթնանում եղնիկների վազքի ձայնից: Անտառը մի վայր էր ուր ես կարող էի անվերջ նայել աստղազարդ երկնքին ու լսել գիշերային մեղեդին: Կարոտում եմ անտառը, բայց երևի երբեք չէի հանդիպի մարդկանց, եթե մնայի անտառում: Երբ ինձ հանեցին արկղից մի կին ասաց, որ ես շատ փոքր եմ, սակայն տղամարդն ասաց, որ ես ամենագեղեցիկն էի անտառում: Առաջի տպավորությունը մարդկանցից հրաշալի էր: Սկզբում ինձ տուփով տարան ինչպես մարդիկ էին ասում <>: Երբ տուփից հանեցին, լսեցի աղաղակ` դրանք փոքր մարդուկներն էին: Բոլորի ուշադրությունը վրաս էր, և դա դեռ սկիզբն էր: Այդ օրը ինձ կանգնեցրին սենյակի մեջտեղում և վրաս սկսեցին խախել անթիվ տարօրինակ իրեր: Ես ավելի էի ոգևվորվում, երբ տեսնում էի մարդկանց ուրախ: Բոլորը խոսում էին ամանորից, իսկ ես անգամ չգիտեի դա ինչ է: Սկզբում ինձ թվում էր, որ ես եմ ամանորը, սակայն հետո իմացա որ դրանից բոլորի տանն էլ կա: Բոլորը ինձ շատ էին սիրում և ես իսկապես զգում էի դա: Միակ տխուր բանն այն էր, որ այլևս չէի կարող նայել աստղերին: Չգիտեմ անգամ ոնց մարդիկ իմացան դա և շուտով աստղերը հայտնվեցին իմ իսկ վրա: Ես փայլում էի փայփլում, իսկ մարդիկ անվերջ նայում էին ինձ: Այս աստղերը տարբերվում էին նրանով, որ գունավոր էին: Ժամանակը անցնում էր և իմ սերը մարդկանց հանդեպ մեծանում էր: Եվ հավատում էք, թե չէ նրանք էլ ինձ էին սիրում և դա ապացուցին, երբ մի գիշեր ինձ նվերներով շրջապատեցին: Այդքան շատ նվե՜ր ու բոլորը ինձ: Ես կատարելապես երջանիկ էի: Հաջորդ օրերին տանը եռուզեռ էր, բոլորը գալիս էին շնորհավորում և բարի մախթանքներ ասում միմյանց:

http://shavarshgevorgyan.blogspot.com/2013/01/blog-post_17.html