Makaleler

     -Բարի Կես գիշեր սիրելի Վանիկ, ուրախ եմ որ նորից առիթ ունեմ քեզ հետ զրուցելու.

-Բարև ձեզ Տաթև, ես նույնպես շատ ուրախ եմ...

-Վանիկ Վերջերս հասարակության մեջ տեղի են ունենում կարելի է ասել` ծիծաղելի և ոչ լուրջ խառնաշփոթններ, ընտրություններ, անգրագետ վիդեո բլոգններ անչափահասանների կողմից, աստղերի կյանքի քնարկում, սեքսուալ կյանքի քնարկումններ, մի խոսքով հետևո՞ւմ ես այդ ամենին:

-Նախ ասեմ Տաթև ջան, ինչը ինտերնետում և սոցիալական կայքերում ինձ չի հետաքրքում, բավականին հեռում եմ այդ ամենից մնում, նախ չեմ սիրում քննադատել, կամ փնովել, այս դեպքում վիդեբլոգերնների համար ուրախ եմ, նրանց նպատակին հասենլու կարողություննը ինձ իրոք դուր է գալիս, բայց ընդհանարապես չեմ հետևում, և որքան հնարավոր է հեռու եմ մնում :

Խոսքը աստղերին .Ես նախ ասեմ գնահատում եմ արվեստը, ստեղծելու կարողություննը, և ընդհանրապես չեմ հետևում հայկական շոու բիզնեսին, ընդհանրապես ինձ համար չէ դա, նրանց այդ երգերը, նրանց այդ տեսահոլովակններ կամ անձնական կյանքը ինձ չի հետաքրքում :

-Վանիկ արդյո՞ք, ըստ ձեզ պրոֆիսյոնալ են աշխատում.

-Ես քանի որ այդ ասպարեզից չեմ, համեամատած իմ կարծիքին, համեմատած իմ նախընտրած երաժշտության նրանք պարզապես երգողններ են:

-իսկ որ՞ն է քո նախընտրած երաժշտության և նրանց երգարվեստի տարբերություննը

-Եկե՛ք չասենք երգարվեստ, իմ նախըտրած երաժշտություննը, ինձ համար հոգի է, կյանք տվող, մարմիննը փշաքղեցնող, մի խոսքով `ես կարծում եմ, որ երգողը միայն չպետք է երգի, այլ պետք է զգա, և՛ զգացնել տա այն ամեննը ինչ սովորաբար ասում են արսվետս, կամ հոգի:

-Իսկ ունե՞ս, նախըտրած երգիչ, կամ երգչուհի հայկական շոու բիզնեսում :

-Էմմա Պետրոսյան, Շուշան Պետրոսյան, Հայկո, Նախըտրում եմ նրանց, նրանք հոգի ունեն իրենց երգի մեջ, և՛ ասեմ ինձ չի հետաքրքրում հասարակության վերաբերմունքը ուղված Շուշանին, ես նրան գնահատում եմ, որպես արվեստագետ..

-Վանիկ իսկ ընտրություններ, քաղքական անցուդարձ, արդյո՞ք քեզ հետաքրքրում է :

-Իհարկե ոչ, ընդանարպես դա աբսուրդ է ինձ համար, ուղղակի աչք եմ փակում, բազմիցս նշել եմ Տաթև, ընդհանարապես քաղաքական որևէ թեմային, ես չեմ կարող հավանություն տալ, քանզի քաղքականություն չկա, կամ հետաքրքրվել դրանով:

-Բայց այնուամենայնիվ, ու՞մ ես նախըտրում, ո՞վ կարող է կառավարել ժողովրդին, վերջ ի վերջո, դա քո պարտքն է ձայն տալ:

-Ես չե նախըտրում կամ ցանակնում, կամ ինձ պարտավորված չեմ զգում, ես իմ պարտքը կհամարեմ պարտք, այն ժամանակ` երբ իսկապես կտեսնեմ իսկական առաջնորդին .գիտե՞ք նախագահել չի նշանակում կառավարել, նախագահել նշանակում է` ժողովրդին թույլ տալ հասկանալ, որ ժողովուրդն է իր երկրի տերը, այլ ոչ թե ընտրված անհատը . Կարճ կասեմ, ընդհանարապես ինձ համար անտանելի է այս իրավիճակը : Ես ընտրում եմ ժողովրդին:

Բայց նաև կնշեմ մի բան ` ժողվոդուրդը իր փոքր հալին, բավականին մասնատված է, կարծում եմ միասնության մասին խոսք անգամ չի կարող գնալ, մի կողմը ծայրահեղ բողոքական են, միայն մեկնաբանում են, բողոքում, քննադատում, ոչինչ չեն անում, միյուս մասը ` փոքրամասնություններն են, ովքեր զատում են իրենց ժողովրդից, միյուս մասը ծայրահեղ մարդիկ են, ովքեր իրենց համարում են ազգայնական, ազգի որդի, բայց ամենեյնիվ ազգ ասվածի գաղափար չունեն, քանզի ազգայնականը պետք է հասկանա, որ տարբերություն չի կարելի դնել ազգության որևէ մարդու մեջ, ու զատել ազգը : Միյուս կողմնել դատարկ է, որտեղ իմ կարծքով պետք է արմատներ տա այն միասնություննը, որը կփրկի մեզ այս իրավիճակից : Մի խոսքով մտահոգվում եմ այն բանից, որ ազգը զատվում է, մաղվում իրարից:

-Այս երեկո կազմակերպել էիր հարցազրույց, բաց հարցազրույց, քո ու քո ընթերցողնների հետ. Վանիկ արդյո՞ք լրագրողնների հետ ես անկեղծ, թե քո ընթեցողի:

-Իհարկե իմ ընթերցողը իանսահմանությունն է, իմ սերը, և՛ նրանց հետ այնպես եմ ինչպես իմ հարազանտնների հետ: Լրագրողնների հետ սահմանափակ եմ, կոռեկտ, իսկ իմ ընթերողնները ինձ ստիպում են զգալ երջանկություն, ազատություն:

-Որ՞ն է այդ ազատություննը :

-Ես կարծում եմ ազատություննը այն է չէ, որ անսահման ես, ամենուր կամ անսպառ, ազատություննը այն է` երբ սպանում ես այն ամեննը, ինչը քեզ խանագարում է ու ստիպում է սահմանափակ լինել, այս դեպքում իմ ընթերցողը ինձ համար ազատությունն է, որը ինձ երբեք չի սահմանափակում :

-Վանիկ իսկ ո՞վ եք դուք, այդ հարցը չե՞ն տալիս

-Տալիս են իհարկե :

-ին՞չ եք պատասխնում

-Այսպես եմ հենց պաատսախնում `Ես այնն եմ ձեզ համար, ինչ որ դուք եք տեսնում, իսկ ինձ համար այնն եմ ինչ որ կամ :

-Ու դա նրանց սպառու՞մ է

-Իհարկե, անպայման :

-Վանիկ հասարակությունից կարծես տեղափոխվում ենք այլ թեմա, բայց չեմ կարող այս հարցը չտալ`ծերացած գեղեցկություն պատմվածքի մեջ տեսա նմանատիպ տող `որ կինը գալիս է աշխարհը, որ աշխարհն ապրի : Իրո՞ք այդպես ես մտածում:

-Այո իհարկե, առանձ կնոջ կյանքը և առհասարակ աշխարհը գոյություն չի կարողունենալ, բայց նաև տղմարդը իր մեծ դերն ունի այստեղ, այս տողերում նաև ուզում որ ընթերցողը հասկանա թե ինչ մեծ բան է մարդ լինելը, ինչ կարևոր ու գեղեցիկ բան:

-Իսկ այսօր, արդյո՞ք դա հասկանում են

-Կոնկրետ չգիտեմ, բայց հավատում եմ, որ կան մարդիկ որ հասկանում եմ:

-Իսկ ո՞վ է կինը

-Կինն տղամարդու հոգու պայծառատեսն է, տղամարդու սրտի զարկերը, դրա համարել երբեմն կիննը գիտի թե ինչ է հարցնում, և գիտի նաև թե ինչ պատասախանն է ստանալու:

-Սպառիչ պատասխան էր .Անցնենք հասարակությաննը, ինչ՞ն է Հայ հասարակությանը խանգարում առաջ գնալ :

-Նախ ինձ համար հայը առաջադեմ է, բայց նաև ասեմ, որ հայերը իրար խանագրում են ապրել, գործել, օգնել, իրար սահմանափակում են: Իրենց վատ սովորությունների արդյուքում բավականին մեծ խնդիրներ են ունենում :

-Կնշե՞ս այդ խնդիրնները :

-Նշեմ ` բամբասանք, քննադատություն, անտեղի խոսքեր, որոնք սահանփակում են ձգտում ունեցող մարդուն .Ամոթի զգացում շրջապատում, երբ փորձում ես գիրք կարդալ, սովորել, շատերի մոտ ծիծաղի առաակայ ես դառնում, սակայն նկատել եմ, որ այդ ամենը ադեն մարվում է, չնայած կան դեպքեր .Շատ Հայերին խանագրում եսասաիրություննը, կամ գոռոզություննը, ինչը բերում է նրան, որ մարդիկ չեն գանահտում կամ չեն խրախուսում ձգտում ունեցող, և արարող մարդուն, ավելի շատ իրենք իրենց վերեն դասում, կամ նպատակ են գտնում քննադատելու, թերագնահատելու, քան խրախուսում տալու, ինչը ես կասեի, նույնն է թե ապագայի վրա խաչ քաշես :

Անազատ լինել, ոչ թե ասենք դեպի ոճային, կամ հանգուստի մեջ, այլ անազատ լինել, սեփական կարծքը հայտնելուն, նրանք գերադասում են շրաջապատի անունից խոսել, քան սեփական կարծիքը հայտնել, չնայած վերջերս նկատում եմ նաև, որ սկսել են ազատ խոսել: Իրոք մարդիկ խանագարում են իրար, թե ապրելու, և թե գորեծելու առումով, ու չգիտակցված են խանգարում, միտումնավոր չէ, այլ արդեն սեփական սովորույթ է նման կերպ վարվելը :

-Սպառիչ պատասախներ շատ. Ինչպե՞ս ես վերաբերվում հասարակության տարբեր խավերին, փոքրամասնություններին, վերադասին, կամ միջադասին :

-Ինձ համար խավեր չկան, ինձ համար դա մեկն է, որը հենց կոչվում է հասարակություն, շատ նորմալ եմ մոտենում, ակախ նրանց կողմնորոշումից, անկախ նրաց ազգությունից, անկախ նրանց դավանաքնից, կամ սոցիալական պայամանից :Ինձ համար որևէ տարբերություն չկա :

-Ինչ կմախթես մարդկանց գալիք նախագահակն ընտրություններում :

-Ուզում եմ, որ միասնական լինեք, ցույց տաք, ձեր սեփական եսը, ունենաք պայքրելու ձգտումը, ձեր կյանքի ապահով ձգտումը :

Ձեր ձեռքերում է այն ամեննը, ինչը կոչում ենք սեր և ժողովուրդ, մի մասնատվեք: Մի մատծեք որ դա ընդամեննը ընտրությունն է, մի մտածեք որ միայն դուքեք, որ այդ ընտրություննը միայն ձեզ է ձեռնտու դրա համարել ընտրում ենք, մտածեք հենց ձեր բոլորի մասին, դա ձեր ապագայի ու կյանքի հարցն է .

Եղեք ինքատիպ ինչպես ճանաչում են մեզ, ձգտեք ոչ թե տարծքով ու հարստությամբ լինել գերտերություն, այլ միասնությամբ ու սիրով, սերը ձեզ ամեն ինչ կտա, թե միասնություն, և թե փրկություն .....Ասելիքններ շատ ունեմ, բայց միայն այսքանը բավական է ինձ թվում է հասկանալ, թե ինչքան կարևոր է միասնություննը :

-Շնորհակալ ենք Վանիկ, ամեն անգամ հիացմունք եմ ապրում, ամեն անգամ ուղղակի ուրախությունն եմ ապրում, որ մեր հասարակության մեջ կա հենց այս տեսակի պատանի, ով ունի առանձին իր աշխարհայաքը, բայց նաև զգում է հասրակության ընկալումը :

Շնորհակալ ենք Վանիկ, հուսանք, որ սա վերջին հարցն ու պատասխաննը չի լինի:

-Ես նույնպես շնորհակալ եմ, լավ եղեք :