Makaleler

     Ամեն առավոտ` հեռվում կուտակված,
     Այն հույսերով` թեկուզ միգամած,
     Որ կերուխումին իրենց հմայքով
     Նոր երազներ են ծնում կարոտով,
     Մի խենթուկի եմ տեսնում գլխիկոր...
     Մեծ ու այլայլված աչքերի միջից
     Խամրած անցյալի լույսն է ցոլում,
     Որն աղջամուղջին` լքված բոլորից,
     Իրենից անկախ զրույց է անում...
     Ու թե զեփյուռը սուլում է մեղմիկ,
     Իսկ արևները նոր լիցք են տալիս,
     Այդ նույն հեռվում լացում է մի փոքրիկ`
     Նա իր խենթուկին է ման գալիս...