18-րդ դարին նախորդող ժամանակաշրջանում անկողնում գիրք ընթերցելը վտանգավոր և անբարոյականության մղող գործողություն է համարվել Եվրոպայի բազմաթիվ երկրներում: Քանի որ ընթերցանությունը մոմի կամ ճրագի արձակած լույսի ներքո է եղել, հրդեհի հավանականությունը կրկնապատկվել է, բացի այդ, մեկուսի ընթերցանությունը նույնացվել է անբարոյանանության մղող այնպիսի արարքների հետ, ինչպիսիք են ձեռնաշարժությունը և վարքի թեթևաբարո դրսևորումները: Անհատական սենյակները կենցաղավարության նորմա դառնալուց հետո և տպագիր արտադրանքի լիակատար տարածվածության պայմաններում միայն մեկուսի ընթերցանությունը նորմալ երևույթ է համարվել:
