Все записи

365 օր և ահա նորից այն լուսաբացը, որը քեզ հավերժ հեռացրեց ինձնից: Լուսաբաց, որ դարձավ ամենաերկար և ամենամութը: Երբ երեկոյան քեզ տեսա, կարծես կանխազգում էի, որ դա մեր վերջին հանդիպումն էր, կարծես ...

Վաղ առավոտ էր և քաղաքը նոր նոր էր արթնացնում քնից: Դուրս եկա մի փոքր զբոսնելու: Սիրում եմ պողոտան առավոտյան ժամերին, երբ շուրջս տիրող լռության մեջ լսելի են դառնում անգամ իմ քայլերը: Առավոտյան ...

Ժամանակը... Ժամանակը երբեք չի ներում, այն չի խնայում, չի մոռանում: Այն մեզ երբեք չի հարցնում և չի սպասում: Ժամանակը իրենն է թելադրում, խաղում է մեզ հետ իր կաննոններով: Այն ծիծաղում է մեզ վրա, երբ ...