Քիչ որ մնա՝ փառք ու պատիվ պտի տանք, որ իրա ծառայողական պարտքը կատարելուց զոհվելա ոմն մի մլիցա, ով ասենք, HSBS բանկը կամ ՊՊԾ գունդնա պաշտպանել: Իսկ կարիք կա՞ր ասենք պաշտպանել մի բանկ, որը իրա բաժին հուդայական դերը ունի ժողովրդին ֆինանսա - տնտեսապես քամելու, թրաշելու հարցում ու դրանով հանդիսանումա հրեշավոր բազմագլուխ դևի՝ Կենտրոնական Բանկի մի ճուտիկը: Կամ կարիք կա՞ր ողբալ ոմն մլիցու կորուստը, ով սպանվելա իրա նման սրիկա հանդիսացող խմբի՝ Սերժի գործակատար ըսենց կոչված ՝՝ծռերի՝՝ կողմից: Մլիցա, ով հենց ինքը ի պաշտոնե հանդիսանումա սրիկայական գործողությունների կատարողը, մենակ թե համապատասխան հրամանը ստանա...
Ի՞նչ մի զգացմունքային դարձան սրիկաներին ողբալու հարցում... Եթե հերոս ու իդեալ չունեն՝ հասկանալիյա: Գիդենք, թե ինչքան մոգական ազդեցությունա թողնում նախրի վրա ՀԵՐՈՍ բառը: Արցունքները պետքա հեղել արժանավորների, այլ ոչ թե սրիկաների վրա: Մլիցեքը իրանց փայաբաժինը քսանվեց տարի շարունակ ստացել են ու դրանով, ֆունկցիոնալ մանր - մունրը հանած, մեծ հաշվով հանդիսացել են գլխավոր սրիկաների ուժային հենարանը՝ բանակի սպայության հետ միասին:
Թող էդ ողբացողները ողբան իրանց ցածր հասկացողության վրա:
