Ուղերձ՝ ՀՀ ժող. վարպետ, լուսանկարիչ Անահիտ Խաչատրյանին
Անահիտ Խաչատրյանը երևույթ է, որի մասին դեռ շատ կխոսվի: Ծանոթանալով նրա բնության լուսանկարների շարքին՝ չես կարող չգնահատել նրա՝ բնությունից օժտված տաղանդը, գեղեցիկը նկարելու և գնահատելու կարողությունը: Իր դիպուկ տեսողությունից չի վրիպում բնությունը նկարագրող ոչ մի հրաշալի ակնթարթ:
Անահիտ Խաչատրյանի լուսանկարները հիրավի լուսավորում և հուսադրում են նույնիսկ ամենահուսահատ մարդկանց հոգիները, և մարդ երկար ժամանակ ապրում է այդ գեղեցիկի զգացողությամբ: Իզուր չէ, որ Չեխովն ասել է, որ մարդու մեջ պետք է ամեն ինչ գեղեցիկ լինի: Ունենալով նուրբ հոգի և ճաշակ՝ արժանի լինելով իր ժողովրդական վարպետի կոչմանը, այս խառնաշփոթ աշխարհում Անահիտ Խաչատրյանի գործերը լուսավորում են ոչ միայն մթագնած հոգիները, այլ նաև իր հոգին, որը նույնպես կարիք ունի սիրո, ջերմության և արժանի գնահատման: Լինելով բազմակողմանի զարգացած անձնավորություն՝ նա երբեք չի դադարում էլ ավելի կատարելագործել իր ունակությունները արվեստի տարբեր կատեգորիաներում:
ԵՊՄՀ կուլտուրայի բաժնի «բեմական խոսք» առարկայի դոցենտ Գրիզելդա Ամիրյան
