Քանի որ իմ աշխարհ գալը իմ կամքով չէր այս աշխարհում.
Որ աշխարհի ցավը խեղդեմ այս գինով լի կուժ-կուլայում...
چون آمدنم به من نبد روز نخست
وين رفتن بي مراد عزميست درست
برخيز و ميان ببند اي ساقي چست
كاندوه جهان به مي فرو خواهم شست
Գարնանը, երբ մանուշակի թուփն է ծաղկում,
Վարդի թփին զեփյուռը չանգ է նվագում.
Նա է սթափն, ով կնոջ հետ արծաթամորթ
Խմում է ու գինու գավը՝ քարին զարկում։
هر گه كه بنفشه جامه در رنگ زند
در دامن گل باد صبا چنگ زند
هشيار كسي بود كه با سيمبري
مي نوشد و جام باده بر سنگ زند
Մեզանից ո՞վ մեղք չի գործել այս աշխարհում, ասա,
Թե չի գործել, ո՞նց է ապրել այս աշխարհում, ասա,
Եթե դու իմ վատին վատով պատասխանես, Աստված,
Ինչումն է մեր միջև եղած տարբերությունն, ասա։
بي جرم و گناه در جهان كيست بگو
آن كيست كه بي جرم و گنه زيست بگو
من بد كنم و تو بد مكافات كني
پس فرق ميان من و تو چيست بگو
Առ այս գավր՝ Նոռուզի կակաչի պես արնագույն,
Կակաչադեմ կույսի հետ խնջույք արա ողջ կյանքում.
Խմիր, հարբիր, քանի դեռ երկնակամարը կապույտ
Քո աճյունը չի խառնել այս հողի հետ արնագայն։
چو لاله به نوروز قدح گير بدست
با لاله رخي اگر ترا فرصت هست
مي نوش بجز مي كه اين چرخ كهن
ناگاه ترا چون خاك گرداند پست
