Հետաքրքիր բան է կյանքը, երբ փոքր էի ուզում էի մեծանալ, հիմա երբ մեծ եմ ուզում եմ նորից մանուկ լինել:
Մանկություն... Այս բառն ասելիս ամեն մեկը մի բան է պատկերացնում: Ես արտասանելով այս բառը պատկերացնում եմ մի բակ` լի երեխաներով, որոնց ես ընկերներ էի կոչում, ու այդ ընկերների հետ կատարած բազում խենթություններով:
Գիտեք, ինձ թվում է մենք նման ենք իրար` մանկությունով:Մենք ունեցել ենք իրական մանկություն` ոչ համակարգչային: Հիմա վստահ եմ, որ եթե խնդրեմ ձեզ պատմել ձեր մանկությունից, դուք ոչ թե կպատմեք` ինչպես հաղթել համակարգչային դևին, այլ շատ ավելի հետաքրքիր դեպքեր:
Օրինակ ես հիշում եմ, թե ինչպես էինք հողից տորթ պատպաստում, ռեզին, պարան խաղում, հավատում հրեշների գոյությանը և այլ խենթություններ:
Հիշում եմ, որ գիշերները վախով գնում էի ջուր խմելու, վազելով վերադառնում պառկում տեղերումս ու ինձ հաղթած զգում, որ հրեշները ինձ չկերան:
Հիշում եմ... Ու սրտի ցավով արձագանքում` « Ես արդեն մեծացել եմ...»:
