Այսօր երթուղային բարձրացավ մի աղջիկ, որից հետո ես հասկացա մի բան.
Եթե ես աղջիկ լինեի, հաստատ կլինեի ազատ մտածող ու միտքս չէի սահմանափակի տարատեսակ կաղապարներով, սակայն երբեք չէի հագնվի այնպես, որ նստած ժամանակ վարտիքս երևար ու ոտքերս բացվեին մինչև գոտկատեղս...
Հ.Գ. Գուցե մի քիչ կոպիտ եմ արտահայտվում, բայց հաստատ զայրույթս ու զզվանքս ավելի մեծ էին, երբ տեսա այդ երևույթը: Շատ տհաճ էր, հուսով եմ նա ու նրա նման հագնվողները կկարդան սա և շատ չանցած մենք կտեսնենք ավելի գեղեցիկ ու հաճելի հագնված աղջիկների...
