Հին հույն պատմիչ Պլուտարքոսը հիշատակել է այդ հատկանիշներն ունեցող մեկին՝ Սելևկյան պետության տիրակալ Անտիոքոս Մեծին (մ.թ.ա. 3-րդ դար) ու ապագա սերունդներին տեղեկացրել նրա՝ հիշատակածս առաքինությունների մասին վկայող երկու փաստ:
Պլուտարքոսն ասում է, թե Անտիոքոս Մեծն իր պետության բոլոր քաղաքներին նամակներ է հղել՝ կարգադրելով, որ եթե ինքը երբևէ օրենքներին հակասող հրամաններ արձակի, քաղաքները չենթարկվեն այդ հրամաններին, որովհետև, եթե ապօրինի հրաման է եղել, ապա դա անգիտության արդյունք է:
Միապետի մեկ այլ առաքինության մասին
Տեսնելով Եփեսոս քաղաքի Արտեմիսի տաճարի շատ գեղեցիկ քրմուհուն, նա անմիջապես հեռանում է այդ քաղաքից՝ վախենալով, թե չի կարողանա հաղթահարել քրմուհուն տիրելու գայթակղությունը, ոտնձգություն կկատարի նրա նկատամաբ և անբարո արաք գործած կլինի:
