Մեր հերոսը՝ հայ զինվորն է, և ոչ թե ասֆալտի վրա կամուֆլյաժ հագնող միտինգավորը: Զինվորի, երկրի պաշտպանի նկատմամբ մեծագույն հարգանքի մթնոլորտ պետք է ձևավորվի հասարակության մեջ:
Զինվորը, բանակը, միշտ և միշտ պետք է լինեն ամեն ինչից ավելի վեր և կարևոր:
Այդ ձևավորման և արմատացման մեխանիզմներից մեկը ռազմահայրենասիրական դաստիարակման հայեցակարգն է, ազգային արժեքների վերարժեվորման առաջնահերթությունն է, որպես` պետական քաղաքականության անբաժանելի մաս և պետական մակարդակով ազգային ծրագրերի խրախուսումն ու իրականացումն է:
Այս ամենը ոչ միայն չի իրականացվում այսօրվա իշխանության կողմից, այլև բացահայտորեն խրախուսվում են ազգայինի դեմ դեմարշները: Որդեգրվել է ապազգային քաղաքականություն: Արցախի համար՝ դա մահ է և Հայստանաի համար ևս այսպիսի քաղաքականությունը մահ է:
