Makaleler

Ոնց աշխարհ եկել՝ բաց է մերկանքը,
     Թզենու տերև, քո՞նն էր հրճվանքը,
     Անպատկառ բանը ո՞նց ես քողարկում
     Եվ անաբուռին կույսի փոխարկում։

Գլխի գալիքը էլ ինչ վերլուծեր,
     Ապաթարցով էր ձայնը հոշական,
     Սղված ամեն ինչ ոչ էր մակաբեր
     Եվ ոչ էլ ցավն էր չոռից հնչական։

Արուն իր էգին առնաբաղձ դյութեց,
     Եդեմի քարբը էլ ո՞նց էր թունոտ,
     Քանի անխոսուն՝ նրանց էլ դու տես,
     Սիրո շրջան են մտնում հավակնոտ