Makaleler

     Անդառնալի է ամեն բան կյանքում,
     Հուշերիս տրվում, ապրում եմ մի կերպ,
     Շանթառաքն ի՞նչ է իմ ահել գանգում,
     Եթե բիբերս կամ ճաք են, կամ ծերպ։
     Մնում է անհույս սերերս թվեմ,
     Վաղուց մահերս առաջնեկ չէին,
     Քանի հավքերին աներկբա թովեմ,
     Աշնան խանձի հետ պիտի թռչեին։
     Էլ երբ անմորուք-ջահել զվռնեմ,
     Իմ մթնաձորում անդուռ ձմեռ է,
     Անկոխ ստվերս տափին չփռե՞մ,
     Որ ձյունաթաթախ երբեք չմեռնեմ։