ՄԱՀԱՊԱՐՏՆԵՐԻՑ ՄԵԿՆ ԷԼ ՄԻԱՑԱՎ ՆՆՋԵՑՅԱԼ ԶՈՐՔԻՆ:
«Արծիվ մահապարտների միությունը» ցավով հայտնում է. - Մահապարտներից մեկն էլ գնաց մեր շարքերից, միացավ ննջեցյալ զորքին: 2018թ. հունիսի 9-ին կյանքին հրաժեշտ տվեց Արծիվ մահապարտ, ՀՀ Արիության և ԼՂՀ Մարտական ծառայության մեդալակիր ՄԿՐՏԻՉ ԳԵՎՈՐԳԻ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆԸ: Մկրտիչ Գևորգի Ստեփանյանը ծնվել է 1950թ հունիսի 17-ին ՀՀ Երևան քաղաքում: 1958-66թթ. սովորել է Երևանի թիվ 90 դպրոցում: 1966-69թթ. համատեղ ուսանել է թիվ 31 հանրակրթական միջնակարգ դպրոցում և քաղաքային թիվ 32 պրոֆտեխնիկական ուսումնարանում, որը գերազանց ավարտելով, ստացել է ավտոկռունկավար-մեխանիզատորի որակավորում: 1969-71թթ. ծառայել է Խորհրդային բանակում: 1972թ.-ից սկսած Մկրտիչ Ստեփանյանը աշխատել է ՀԽՍՀ նախարարների խորհրդի ավտոպարկում: 1983-89թթ. հեռակա կարգով սովորել և ավարտել է ՌԴ Ստավրապոլի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ճանապարհատրանսպորտային բաժինը, ինժեներ-մեխանիկի որակավորմամբ: Արցախյան շարժման առաջամարտիկ-նվիրյալներից մեկը լինելով, դեռևս 1989թ. փետրվար ամսից մասնակցել է ՀՀ սահմանների և ԼՂՀ տարածքների ու բնակչության պաշտպանության գործողություններին: Նրա մարտական ուղին սկիզբ է առել 1990թ. հունվար-փետրվարին Վազգեն Սարգսյանի հրամանատարությամբ, ՀՀ Արարատի շրջանի Երասխի մարտական գործողության օրերից, և շարունակվել մինչև 1994թ., մինչև հրադադար: 1990թ. մարտ ամսին նա Շահեն Մեղրյանի և Պողոս Մեղրյանի ջոկատների կազմերում մասնակցել է ԼՂՀ Շահումյանի Վերիշեն, Բուզլուխ, Էրքեջ, Մանաշիդ, Հայ Բարիս, Գյուլիստան գյուղերի պաշտպանության մարտերին: 1992թ. հունիսից Մ.Ստեփանյանը ծառայության է անցել ՀՀ ՊՆ թիկունքի վարչության՝ Սպառազինության, պարենային և սննդի ծառայությունում, հանդիսացել է պատասխանատու՝ սահման մեկնող երկրապահ և աշխարհազորի ջոկատների սննդի և սպառազինության գծով, մինչև 1993թ.-ը: 1992թ. օգոստոսի 15-ից Վ.Սարգսյանի կոչով զինվորագրվել է ՀՀ ՊՆ «Արծիվ մահապարտներ» հատուկ նշանակության գումարտակին, որպես գումարտակի վառելիքաքսուկային նյութերով ապահովման պատասխանատու: Կատարելով իր անմիջական պարտականությունները, ինչպես «Արծիվ մահապարտների» ՀՆԳ հրամկազմի մյուս անդամները, նա էլ, մասսայական սխրանքի այդ օրերին, ինչպես շարքային ազատամարտիկ` 1992թ. սեպտեմբերին մասնակցում էր ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Գանձասար, Վաղուհաս, Հարությունագոմեր, Չլդրան գյուղերի պաշտպանության և ազատագրության համար մղվող դժվարին մարտերին: 10.09.92թ. մարտերից մեկի ժամանակ, Հարությունագոմերի բարձունքում վիրավորվել է գլխից, և ստացել կոնտուզիա: Սակայն չի լքել մարտադաշտը: Մարտական ուղին շարունակել է 1993թ. ՀՀ ՊՆ «Արծիվ 28» ջոկատի կազմում. Մասնակցելով ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Կարմիրավան գյուղի ազատագրման մարտերին: Հարաբերական խաղաղության տարիներին պահեստի լեյտենանտ Մկրտիչ Ստեփանյանը, մինչև առողջական վիճակի վատթարացումը, աշխատել է Երևանի ջրմուղ-կոյուղու Շահումյանի տեղամասում, որպես ինժեներ: Ազատամարտիկ, Արծիվ մահապարտ Մկրտիչ Գևորգի Ստեփանյանը «Արծիվ մահապարտների միություն» ՀԿ և ԵԿՄ անդամ է: Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների, Արցախյան ազատամարտում ցուցաբերած արիության, նվիրումի, ՀՀ ՊՆ «Արծիվ մահապարտներ» ՀՆԳ-ի մասսայական սխրանքին մասնակցության համար պարգևատրվել է ՀՀ Արիության /1998թ./, ԼՂՀ «Մարտական ծառայություն» /2012թ/ մեդալներով և այլ պարգևներով, այդ թվում` ՀՀ ՊՆ «Արծիվ մահապարտներ» կրծքանշան-հուշամեդալով /1997թ./, ԱԱՄ «Արծիվ մահապարտ. Վազգեն Սարգսյան» շքանշանով /2007թ./, ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական /2011թ./ և «Գարեգին Նժդեհ» մեդալներով /2012թ./: Հոգով` անպարտ մահապարտ մեր մարտական ընկերը հասարակության մեջ հարգված էր, որպես լավ ընտանիքի հայր ու ամուսին: Նրա երեք զավակներն այսօր ԲՈՒՀավարտ են, և իրենց ապրելու կերպով վստահորեն բարձր կպահեն մահապարտ-ազատամարտիկ հոր պատիվը, նրանից ժառանգած հայրենանվիրության, ու մարդասիրության ոգին, որպես արժանի հետնորդներ: Մեր վշտակցությունն են ենք հայտնում հանգուցյալի հարազատներին: Խոնարհվում ենք, և կրկնում` փառք քեզ մեր մարտական ընկեր: «ԱՐԾԻՎ ՄԱՀԱՊԱՐՏՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ» ՀԿ |
Abone ol ve malalelerin yayınla: