Makaleler

     Կիներն ասում են, թե սոփեստների խանդավառ քաղցուն
     Չոր-ցամաք շուրթին ապացույցների տարափ է բերում,
     Ոչինչ, եթե կեղծ, փարաջան փոխած դպիրը՝ տացուն,
     Մոլորված հոտին գինու զովությամբ երբեք չի գերում։
     Կանայք են ասում, թե ես մտնելով մի քարայր տամուկ,
     Գաղտագողի եմ նայում հեռացող երկրային դասին,
     Այս անձայնության դիմապակուց դեն կառաչն է աղմուկ,
     Ես տուրք եմ տվել մռմռուկ գինու կավահունց թասին։
     Կանանց սիրելու հանդգնությունս ես զանց եմ առնում
     Եվ ուրացումն իմ հարբած, թե խումար վերացական է,
     Ասես ձորձերս եմ ցանկության նման դես ու դեն նետում,
     Երբ անհերքելին մերկ մարմինների վերլուծականն է։