ԳԻՇԵՐԵՐԳ
Գիշերվա խաղաղ լռությունը խախտեց
տաք վառարանի այրվող ճռռոցը,
Որ երբեմն-երբեմն կրակե ստվեր էր
գցում պատերի վրա,
Եվ որից կարմրագույն երանգ էր սփռվում
ամբողջ սենյակով:
Սենյակը ողողվել էր ջերմության
անպատմելի էներգիայով,
Որին ձուլվեց քո՛ շնչառությունը՝
հայացքիդ մեջ արտասովոր քնքշության հայտնվելով:
Եվ կոտրված լռությամբ պարուրված
երկուսս էլ
Կարողացանք լռե՜լ և խոսե՜լ՝
լոկ հայացքով մեղմաձա՜յն…
Ու հպվեցի՜նք իրար,
Գրկեցի՜նք ջերմությունը անլույս տարածության…
Ու…բարի լու՜յս, աշխա՛րհ,
Օրն արդեն լուսացե՜լ է…
Հեղինակ՝ Կարեն Շիրինյան
19.01.2017թ.
